در پیش تو، اى ساقى سر مست ، نشستم

افتادى و، منهم به تو پابست نشستم

دیدم به لب عقلمه ، به صحنه گلگون

آراسته از سرو و قدت هست و نشستم

تا اینکه تو را خوب در آغوش بگیرم

در پیش تو اى عاشق بى دست نشستم

دشمن به من عرش نشین ، خنده همى کرد

کز شوق تو، بر فرش چنین پست نشستم

لرزید مرا پاى ، چو دیدم که سرشگست

با خون لب خشک تو پیوست ، نشستم

در فرق تو دیدم اثر ضرب عمودى

دستم ز تاءسف ، زده بر دست ، نشستم

من خسته و بى تاب و، حرم منتظر آب

زان تیر که بر چشم تو بنشست ، نشستم

من داغ على دیدم او، از پا نفتادم

پشت من از ین داغ تو بشکست ، نشستم

نومید نگردد، کسى از درگه عباس

اینجا که (حسان ) باب مراد است نشستم